Kruk

Kruk

1. Kruk
2. Mnich
3. Ghrull
4. 30
5. Bordowa szkoła rycerska
6. Poszukiwanie nowych wyzwań i doświadczeń
7.
Nie tak dawno temu w małej wiosce ghrull'i w środku zapomnianego przez bogów lasu narodził kolejny z rasy ghrull'i męski potomek. Rodzice nadali mu imię Kruk. Z czasem młody ghrull rósł i mężniał w oczach. Od dziecka miał on skłonności bardziej duchowe niż wojownicze jednak i sztuka wojenna nie była mu obca. Pewnego dnia wraz z innym ghrull'em został wezwany do wodza wioski gdyż osiągnęli oni wiek w którym mieli dowieść swojej wartości w wiosce.
- Drogie wojowniki - rzekł stary lecz nadal w dobrej formie wódz wioski. - Ja was wezwać, wy iść zrobić zadanie. Wy przynieść wódz dowód wartości. Wy udać się do ogrza góra i przynieść święta maczuga. Kto być pierwszy, otrzymać prawo iść do szkoła rycerska.
- Ja wrócić z maczuga - rzekli obaj w jednym czasie.
Drogi do ogrzej góry były dwie. Jedna krótsza jednak pełna pułapek wrogich stworów i niebezpieczeństw. Oraz druga krótsza i dłuższa , na której czyhały co najwyżej watahy wilków. Kruk postanowił udać się drogą dłuższą gdyż był on przekonania że każda istota ma prawo do życia, chyba że zaatakuje ona pierwsza. Zabrał przed wyprawą jedzenie, wodę oraz swoją ulubioną lagę podróżną zaczepiając za pazuchą miecz na wszelki wypadek. Podróż przebiegała nader spokojnie i Kruk zaczął obawiać się że zbyt spokojnie. Będąc około dwa dni przed swoim celem kładąc się do snu w prowizorycznym namiociku Kruk usłyszał wycie zbliżających się wilków. Nieco zdenerwowany zaczął wznosić modły do swojego boga aby ten pozwolił mu pozostać niezauważonym. Bóg wysłuchał jego modlitwy jednak przeciw głosowi boga stanął jeden większy niż normalny wilk - zdawał się on być przywódcą stada. Kruk nienauczony uciekać przed wyzwaniem postanowił stawić czoła niebezpieczeństwu. Wilk rzucił się na niego jakby nie jadł przez kilka dni i nagle ujrzał świeżutkie mięso na obiad. Nie docenił Kruka. Kruk zwinnie uchylił się przed atakiem i szybkim zdecydowanym ruchem wyjął miecz i pchnął go w brzuch wilka gdy ten zdezorientowany przelatywał nad uchylonym ku ziemi ghrull'u. Padł szybko gdyż cios był celny. Kruk jednak nie lubił zabijać wrogów i postanowił pochować truchło wilczego przywódcy. Odprawiając modły pochował go i poszedł spać. Kilka dni później znalazł się pod górą i ku swemu zdziwieniu ujrzał swojego przeciwnika schowanego za głazem i rannego. Wyciągając z torby kilka maści wtarł je w rany rodaka które błyskawicznie się zabliźniły. Nie bacząc na niego ruszył w głąb góry w poszukiwaniu artefaktu. Kruk miał szczęście. Ogry urządziły sobie turniej bokserski i wszystkie były skupione wokół prowizorycznego ringu. Kruk więc zakradł się ukradkiem do oddalonej na końcu jaskini komnaty w której z dala widać było już upragniony przedmiot. Nie bacząc na niebezpieczeństwo wziął maczugę i wyszedł niepostrzeżenie z jaskini.
- Ty być dobry ty wziąć maczuga dla mnie dla wódz. Teraz oddać inaczej ginąć.
- Ty kpić ja oddać. - Rzekł Kruk - Ty się odsunąć. Ja ciebie uleczyć a ty mnie zabić?! Żarty na bok. To my walczyć.
Jednak mimo zabliźnionych ran drugi ghrull nie odzyskał sił. Był zdziwiony kiedy Kruk z łatwością powalił go na ziemię i spokojnie obezwładnił, wiążąc sznurem. Kruk zlitował się jednak nad nim i wziął go na plecy i zaniósł do wioski. W tym samym czasie usłyszeli obaj dźwięk dochodzący z jaskini ogrów, które właśnie się zorientowały że zostały okradzione.
- Wodzu. Ja mieć maczuga. - Rzekł Kruk - I mieć zdrajca. On chcieć zabić Kruk dla maczuga - dodał po chwili.
- Kruk ty dowieść ty być godzien. Ty iść poza wioska do szkoła rycerska i przynosić chluba nasza wioska. - Odrzekł wódz. - On ponieść kara. Honor rzecz ważna, ja nie tolerować ataki na współbrać. Nim się nie martwić Kruk. Skończył zdanie wódz.
Kruk podążył żwawym krokiem ku miastu w poszukiwaniu upragnionej szkoły rycerskiej w której mógłby się szkolić i będąc w niej mógł przynosić chlubę wiosce i swojej rodzinie.

Mam nadzieję że historyjka się spodoba mimo że jest banalna w fabule Smile

.

Rauko

loolki

Oj Rauko

Fakt historyjka trywialna i w niektórych momentach ciężko się czyta, ale wielkim plusem jest to, że napisał ją dobrowolnie.

Jeżeli nikt nie ma nic przeciwko to jesteś przyjęty.

nickolai9

Mamy postęp w odrodzeniu porządnej rekrutacji. Ludzie zaczynają pisać historie. Kurde, ja pamiętam jak musiałem czterdzieści razy chyba poprawiać swoją historiię, bo tu znaczek nie pasuje, tu się tłumacz z wagi łuku.
Ale nie znam tej rasy, więc może być +

Marduk

nickolai, jak narazie, to jest pierwsza historia od jakis 10-15 podan xd