Narodziny Severusa Raginis`a

churchillek

Urodził się w kraju smutku i rozpaczy,
Poznał tam trud i znój, co wiele dziś znaczy
Dla ludzi bystrych i ludzi mądrych,
Elfów wysokich i gnomów pokornych,
Co mawiać zwyczaj dawniej mieli
Że pracę nagradzać będą anieli.
On trwał i żył, pomagał wielu
Wędrowcom miłym, mój przyjacielu
Wiedz, że jak mithril dla krasnoluda
On dla rodziców był, a w tym zguba,
Bo Ojca jego, oraz jego Matka
Nocą nawiedziła chmara orków nierzadka
Bój wielki był, gdy wioska upadła
Nie ocalała, prawie dusza żadna
Lecz On za młodu, spał jeszcze obficie
O niczym nie słyszał, zachował swe życie,
Wróg go nie dopadł, w chaosie nie znalazł
Jego jedyny ocalał szałas.
Rankiem gdy zbudził się po przespanej nocy
Nikt więcej nie ujrzał u niego tej mocy
Wielkiego gniewu i smutku, co w nim szalała,
Chciało się płakać, chęć zemsty nie pozwalała,
Chwycił miecz swój, półtoraręczny
Złapał za hełm, ciężki, mosiężny
Małą tarczę również zabrał z sobą
Pożegnał Zmarłych przepiękną mową
Do Eli-ghana, by ten miał w opiece
Ich biedne dusze, na tamtym świecie
I odszedł, do lasu, do buszu dzikiego
Odszedł by znaleźć orka wielkiego
Przemierzał drogi, mile, gór wiele,
Padł ze zmęczenia, tam gdzie rosło ziele.
Leżał na pastwę natury, pogody
A gdy przyjść już miały te nocne chłody
Znalazł pustelnik go, co tędy przechadzał,
Zabrał do domu swego, jak umiał dogadzał,
Zioła podawał, okładami studził
Wiele dni minęło, nim ten się obudził
Wpierw przestraszony, po miecz sięgnąć pragnął
Lecz wkrótce postać ujrzał dosyć ładną
Pustelnik odparł - 'bezpiecznyś, leż proszę
Lepiej odpocznij, wygodne jest łoże ?'
Dogadzał jemu dni dobrych parę
Lecz ten wciąż miał w głowie ten zamęt
I obraz śmierci, wielkiego cierpienia
O wszystkim powiedział, bał się strapienia,
Pustelnik tylko wzdychnął głęboko,
obiecał pomóc, nauczał szeroko
pojętym słowem 'magii' i zielarstwa
Młodzieniec poznał historiię cesarstwa
I tak z dosyć młodego wojownika
Za wielką radą i chęcią pustelnika,
Wyrósł na Rycerza Prawego,
Pragnął zapisać się do Zakonu Wielkiego,
Tam też naukę kontynuował
Bóg jego po Wieki w opiece zachował.

Severus Raginis

Severus z ranka udał sie do bibloteki. Zdziwił się wielce, gdy nowa pozycja sławnego już krasnoluda - poety była jemu zadedykowana. Z pośpiechem usiadł do lektury, zaczął czytać. Raz nie wystarczyło, drugi raz musiał przeczytać. Uśmiech zagościł na twarzy jego, myśli zawędrowały do domu rodzinnego. Dobrze, że dziadek, staruszek jeden tego nie czyta, jeszcze pomyślałby, że nie żyje już Wstał i z dobrym humorem odłożył księgę, pozdrawiając życzliwie bibliotekarza wyszedł z budynku.

Khhagrenaxx

Tashlara podeszła do "półki Chirchillka", wzięła kolejny utwór, pomyślała sobie Eli będzie dobre, eli nie będzie dobre - było...