Zbiór wierszy

churchillek

Siedząc w domu przed kominkiem, popijająć grzańca Krasnolud zabrał się do pisania. Po wielu godzinach zbierania myśli i przelewania ich na pergamin powstały wiersze, hymny, pieśni czy to bojowe czy też nie Smile

Usiądź wygodnie drogi czytelniku ...

Podnieś swój miecz bracie i wytęż swe oczy
Oto właśnie przed tobą nasz klan się jednoczy.
Pod wodzą elficy - Valkyrii Dinn słynnej
Powstali strażnicy pokoju i prawości jedynej.
Nazwano ich Błękitnymi Rycerzami czyli bogów darem
Dla wielu byli natchnieniem, dla innych koszmarem.

Zjednoczone chorągwie, jazda i rycerstwo
Honor, uczciwa walka, męstwo i braterstwo
Oto są ideały prawego rycerza
Jednak nie każdy Błękitny zawsze ku nim zmierza
Mroczne zakątki duszy, władza i pokusa
Wielu dla niej ginęło, każdego porusza.

Porzućmy stare waśnie, kłótnie oraz spory
Stanowiąc wrogom opór - niezłomnej zapory.
Oddajmy nasze serca bogom oraz mieczom
Niech zwycięzców prowadzą, a rannych uleczą.
W imię Błękitu! Będziemy ich bronić
Choćby oddając życie nikt łzy nie uroni.

My, Rycerze Błękitu wierność ślubujemy!
Do twierdzy tej wstępując hołd Jej oddajemy.
Bądźmy silni, niezłomni oraz pełni zapału
Nie unikajmy walki ni gniewnego szału.
A wszystko aby bronić dobra jedynego
Błękitnej Gildii – I pokoju na świecie oczekiwanego!

***

Błękitna Gildia, każdy wie, co to znaczy,
Honor i męstwo za nami zawsze kroczy.
Nie straszne nam wojenne trudny i ból,
Bo każdy gotów umrzeć za oddział swój.

Bójcie się wrogowie, bo my nadchodzimy,
Zwarci, gotowi, na pewno zwyciężymy!
Z pieśnią na ustach, z mieczem w dłoni,
Szlachetny Błękit zawsze słabszego obroni.

Mijają wieki, ciągle zmienia się świat,
Jednak Błękit niezmiennie jest z nim za pan brat.
Mamy w sobie siłę, a tworzy ją jedność,
Jesteśmy zawsze razem i to daje nam pewność.

Każdy wie, że może liczyć na drugiego,
Bądź przy nas a nie stanie się tobie nic złego.
Taka jest nasza natura, nic jej już nie zmieni.
Nasza postać w boskich barwach się mieni!

Powstańmy wszyscy i głośno krzyknijmy,
KU CHWALE BŁĘKITU i za to wypijmy!
W słoneczny dzień, czy w gwiaździstą noc,
Niechaj każdy poczuje naszą cudowną moc!

***

A świat niesie zmiany…
Każdy świt i zmrok
gra nam inne tany,
inny rytm i krok.

Życie – taniec dziwny
A rytm tworzy los…
Każdy dzień jest inny
- ja dostałem głos.

Pragnę Ci zaśpiewać
to co widzę tu.
Los braci opiewać,
chwałę oddziału

Czasy dziwne nastały
- władca zrzekł się praw.
Wyłonił swego zastępcę,
z góry zszedł wśród braw.

Valkyrię Dinn szacunkiem obdarzyliśmy,
bo ona w szeregi zejść tu chciała,
Tashlary godność wywyższono,
by nam w Akademii zgodę siała.

Valkyria Dinn panuje dzielnie nam,
opieką otacza każdą naszą część.
I kiedy trzeba - dobra jest jak ojciec,
i kiedy trzeba - silną wyjmie pięść.

Tyle zmieniło się wśród władzy,
że o szeregach śpiewać wstyd.
Lecz strażników nam przybyło,
że aż powstanie czasem zgrzyt.

Wielu ludzi jest w oddziale,
Kilka kobiet, reszta mąż.
Wszystkich łączy jednak praca,
Lepszym każdy chce być wciąż.

Chociaż czasem ktoś się potknie,
Order mróz i pełno dziur,
to nas wiąże ta komnata,
napis „BG” niczym sznur.

Każdy każdemu tutaj bratem,
nawet siostrą czasem jest.
I dlatego, mój Ty miły,
o Błękitnej Gildii śpiewałem pieśń.

***

Obok gaju zwanego Motylim
Gdzie szum drzew cię ogarnia
Jest twierdza
Błękitna i smukła

W twierdzy tej
Wśród sal jak dęby potężnych
Mieszkają Błękitni Rycerze
Wspaniałe twory Matki Ziemi

Strzegą jej
Przed zbezczeszczeniem
Przez plugawych
I tych o diabelskich powiązaniach

Valkyria Dinn
Ona najwyższym władcą twierdzy
Mądra i sprawiedliwa
Nigdy nie opuszcza przyjaciół

Rada Błękitu
Każdemu dobrą służy radą
Pomoc niosą
Każdemu kto jest w potrzebie

Każdy Błękitny Rycerz
Z całego serca broni
Swej twierdzy
I rodzicielki Matki Ziemi

Błękitna Twierdza
Co znaczy to słowo
Przez wielu zapomniane?

To wszystko co dobre
Honor, Prawda, Równość
Szlachetna Walka i Wierność
Wierność błękitnym ideałom!

***

Światem zaczęła rządzić wojna,
Topi go w ogniu i chaosie,
A ja tak pragnę, czemu, nie wiem,
Pognać taranem przez bitwy pole.
Pognać taranem przez śmierć,
Wrogów, magów, rycerzy.
Nie trzeba długo się namyślać,
Wystarczy tylko wybiec na bitwy pole, i -

REF: Wsiąść do tarana byle jakiego,
Nie dbać o zbroję, nie dbać o tarczę.
Ściskając w ręku ognistą kulę,
Pędzić przez pole spalając wrogów.
W taką podróż chcę wyruszyć,

Gdy podły nastrój i pogoda.
Zostawię ciebie, mój miecz i zbroję,
Niczego mi nie będzie szkoda.
Księgi zaś spłoną niepotrzebne,
Pogubię wszystkie amulety.
W taką podróż chcę wyruszyć,
Nie wiem, czy tylko się odważę -

REF: Wsiąść do tarana byle jakiego ...
/ Powtarzać do wyciszenia /

***

Pieśń kowala
Młoty grzmią i iskry lecą
brzmi kowadła mocna pieśń.
Ogień strzela jasną świecą
Cześć, kowalom, cześć!!!
Ciężki topór, wielki młot
krasnoludzkich runów splot.
Śmierć przyniesie nasza pięść
Cześć, kowalom, cześć!!!
Z Twierdzy Błekitu ku wam zejdziemy
jak się bić i pić wskażemy.
Ryknie świat wnet naszą pieśń
CZEŚĆ, KOWALOM, CZEŚĆ!!!!!

***

Bijcie w bębny...
(pieśń bitewna)
Bijcie w bębny trzej dobosze,
banshee krzyczcie dzikim głosem,
Śmierci Pani, z nami idź,
wnet skopiemy wrogom żyć.

Mieczy siła, magii wielka moc,
w dzień ognisty wrogom zmieni noc.
A ich brawurę w panikę odmieni,
aż zaczną uciekać z chyżością jeleni.

Słońce krwawą zajdzie łuną,
gdy Błękitni na was runą.
Broni śpiew, ranionych krzyk,
z wrogów żyw nie wyjdzie nikt.

Śmierć zaśpiewa powalonym,
wiktoria w mieczu wzniesionym.
Poprzez pył i ból i krew,
wzniesie się zwycięzców śpiew.

Jedno życie, jedna śmierć,
magia, miecz, zwycięstwa chęć.
Nieś z honorem swoją stal,
Dziel i rządź, siecz i pal.

Drogi czytelniku to już koniec, mam nadzieję iż moje prace przypadły ci do gustu. Swoja opinię możesz wyrazić pisząć na ostatniej stronie owej księgi. Mam nadzieję, że jej długość cię nie zrazi przed jej przeczytaniem.

Emil

Do biblioteki weszła Czerna Dama z chęcią poczytania coś o wladcach piekieł. Jej zwrok wbił się w dość gruba księgę opasaną złotą wstęgą.
- Hmm to musi być ciekawe no zobaczymy czy godna będzie mojej uwagi ta księga.

Po kilku chwilach Dama oderwała się od księgi. Wzieła dostępne gęsie pióro i zaczeła coś pisać.

Tu dnia czwartego miesiąca piątego wpisuje się znamieniczka Błekitu. Ta księga tak najznamienitsze dzieło jakie kiedykolwiek czytałam. Pieśni bardów chowają sie przy tym. Pieśni z odległych krain mogły by się wzorować na tej księdze. Zbliża się dzień w którym zostanie napiany hymn naszej gildii a może właśnie w tej księdze został napisany. Tak to będzie dobry utwór na nasz hymn. cu więcej pisać trzeba wkońcu wybrać nasz hymn...

Nagle pismo się urwało.

Severus Raginis

Severus przysiadł do nowego tomiku poezji Churchillka i przeczytał go z uśmiechem na twarzy. Kiedy skończył, zamoczył pióro w kałamażu i..... nie wiedział co napisać. Artament wysechł, więc zamoczył jeszcze raz i wpisał tylko : Tak trzymaj !!
Wstał, odłożył księge i nieświadomie podśpiewując "Wsiąśc do tarana byle jakiego" wyszedł z biblioteki.

Khhagrenaxx

Tashlara wzięła pióro, przyjrzała się stalówce, obróciła je kilka razy w dłoni, zamoczyła w ciemnobłękitnym atramencie po czym napisała

Błaka się po świecie całym najemnica - półelfica,
co miast sukien i perkali woli stali zgrzyt i walkę
jednak w stali jest też dusza, która pragnie siły słowa,
i usycha i marnieje, z elfa robi się zabójcze zwierzę.

I gdy mord już był jedynym czego zapach czuła,
przyszedł krasnal a z nim księgi, zapach mistrzowskiego pióra
I gnuśnieje ciało harde, a pulchenieje w niej jej dusza
Złoty środek, to rzecz trudna wojoczytelnika...