Tajemnicze Ruiny ... - przygoda naszego życia

Khhagrenaxx

Tashlara wysunęła się na czoło grupy. Popatrzyła wyniośle na chłopów i rzekła: Słuchać no wy, kacapy jedne! Czcigodny Churchill do was mówi, dla przyjaciół Churchillek, mówi, a wy ni w zab nie słuchacie... A jak to w ogóle możliwe, że nie jesteście o tej porze w polu? Tak to wypełniacie was święty obowiazek uprawy ziemi? Tak??!?! - mówiła coraz głośniej, w końcu zaczeła się wydzierać na tłuszczę: Jak śmiecie zatrzymywać tę grupę wędrownych palladynów, najświętszych wojowników Lotharis? Ha? Prowadzić mnie do miejscowego feudała! Ale już! Bo widzę, że tu zupełne rozprzężenie i upadek obyczajów!!! wydzierała się Tashlara...

Na czoło wysunał się ten o aparycji wieprza, przerwał na chwilę dłubanie w nosie: Czurkuczili, weź no zrób coś z ta dzieka wszeteczna, bo nie wiem jako tam u was się sprawy tocza, ale u nas to my takie do słupa wiażem, chrustem podłożym i łacno paczym jako się białe kudełki skręcaja od goraca, a zabki czernieja, jako u rozpuszczonego bachorzyska, co nic w gębie poza lukrecyja i pełnem cyckiem nie miało...Ja jestem feleleludałem, ten no sir Ser mi mówić należy i na czeladź moja proszę nie przyzywać, bo nie godził się z tym będę...

Tashlara zbladła, ręka powędrowała za szyję, czekala jednego ruchu...Katem oka obserwowała towarzyszy, z knura nie spuszczała wzroku...

churchillek

Krasnolud popatrzył spod byka na chłopa, nim ten zdążył jeno mrugnąć miał już miecz przy gardle ...
- Szacunku knurze ... nie godzien jesteś nawet butów lizać dzielnej wojowniczce ... powiedział z pogardą ...
- Aaaaaa aaa aaalllleee ... - wyjąkał
- Milcz wieśniaku - jeżeli życie ci miłe gadaj jak stąd dostać się do Lasu Nadmorskiego!!!
- Nie szukamy zwady gadaj więc kędy droga a nic złego Cie nie spotka ...
(być może za ostro zareagowałem ... ale to chyba jedyne wyjście inaczej Elfica skróciła by go o głowę ... - pomyślał Churchillek

Sigmar

Z dala slychac bylo tentent kopyt... byl coraz blizszy i blizszy...
Zza pagorka wylonil sie Sigmar ktory do boku swego konia mial przymocowana swoja halabarde "France"...

- Bracia poczekajcie!!! Poczekajcie na mnie!!! - wykrzyczal jednoczesnie zagryzajac udziec...

Kiedy dojechal do swoich przyjaciol uslyszal z ust wiesniaka

- A ten co ne nazorty czy jok?? - powiedzial jeden z wiesniakow co przypominal bardziej ubloconego stracha na wroble niz czlowieka

Sigmar zszedl z konia i spojrzal sie na przyjaciol wzrokiem wrecz przepraszajacym i odpial swa halabarde od Panadexa.

- Ktorys cos mowil - spokojnie rozejrzal sie po wiesniakach

Widzac jak Churchillek trzyma przy gardle jednego z prosiat swoj orez rowniez byl gotow na jadke. Jednak jego swieta misja nie polegala na walce z ludzmi dlatego postanowil ze dowie sie o co chodzi

- Bracia o co chodzi w tej maskaradzie co sie tu dzieje??!! - nie ukrywajac zdenerwowania w glosie zapytal swoich Braci

Khhagrenaxx

Knur okazał się daleko sprawniejszym od swego zwierzęcego odpowiednika... Gdy nie wiadomo skad dało się słyszeć grzechotanie, Churchillek rozejrzał się nerwowo, wtedy chłop zrobił salto w tył takim sposobem, że skóra na gardle był ledwie podrapana. Reszta chłopów przybrała bojowe postawy, kosy mieli już wymierzone w grupę wojowników. Knur ze stogu siana wyjał potężny ceb bojowy, zakręcił nim nad głowa - dało się słyszeć wzmożony grzechot - jako rozkażesz powiedział jakby do broni...

Dla Tashalry jawnym się stało, ze jakieś ciemne siły musza mieć w tym swój udział i łacno ktoś potężny dowiedział się o wyprawie i postanowił zdusić ja już teraz, w zarodku... Chłop wywijał cepem jak oszalały, grzechot robił się nieznośny... Tashlara spojrzała na palladynów - w nich nadzieja, pomyślała, w międzyczasie wyjęła katanę z pochwy...

Sigmar

Sigmar popatrzyl sie nerwowo na przyjaciol zobaczyl jak Tashlara gotuje sie do boju i sam nie wie dlaczego ale byl gotowy ataowac na tych chlopow...

- Panowie!!! Smierdzi mi tu zgnilizna i czarna magia!!! To ciemne moce zawladnely tymi ziemiami. A to ich czarcie pomioty. BRACIA ZA BLEKIT!!! - wykrzyknal i stanal w bojowej pozycji kierujac "France" na jedno z prosiat

Drako

Arkas zdjoł kaptur z glowy wyjachał na czoło grupy poczym odparł dobrotliwym ale srogim glosem: -Jestem Paladyn Arkas, moze mnie znacie, za młody żylem w poblizu. Odluscie te patyczki. Chyba niebedziecie krzywdzić syna Grustnoa? W tym momecie dwoch chloow jakby zdebialo i odsunelo sie troche...

Sigmar

Sigmar postanowil sprobowac tego co Arkas bo zauweazyl iz dwuch z nich zawahalo sie na te slowa...

- Jam jest Sigmar!!! Pasierb i wychowanek wielkiego paladyna Pravensava z Zakonu Mlota. Opusccie bron i poddajcie sie a nie skrzywdzimy Was. Oszczedzimy i puscimy wolno mimo to iz nalezalo by sie Was pozbyc jestescie slugusami ciemnych mocy ktore siedza w Waszych glowach... - powiedzial stanowczo i obserwowal ruchy wiesniakow

Khhagrenaxx

Tashlara z patrzyła na Arkasa, reakcja chłopów zbiła ja zupełnie z tropu... Niby jesteśmy w jednej gildii tak długo, a nie ma dnia żeby mnie czymś nie zaskoczyli... - pomyślała.

Chłopi z kosami odstapili dwa kroki, jednak ten od cepa nadal nim wywijała, gdy Arkas podjechał bliżej niego, grzechot stał się jakby cichszy - choć nadal głośny - istaniała jakaś zależność pomiędzy Arkasem a bronia - jedno neutralizowało drugie... Dwóch chłopów "z obstawy" przez chwilę popatrzyło innym wzrokiem - jakby bardziej przytomnym... Chłop z cepem zaczał jednak jeszcze mocniej wywijać... Grzechot nasilił się - Tashlara miała wrażenie, że lada chwila popękaja jej uszy... Chłopi na powrót patrzyli wściekle, w kacikach ich ust pojawiał się piana, knur wyszeptał powiedz tylko kiedy...

Tashlara zastanawiała się czy chodzi tutaj o to, że Arkas jest z tych okolic, czy o to, że jest palladynem, jednak gdy Sigmar podjechał nie działało to w ten sam sposób - było co prawda złudenie, że grzechot zelżał, ale czy zelażał rzeczywiście? Nieważne!!! Niech już skończy się ten grzechot, bo zaraz stracę przytomność... wycedziła przez zęby.

Drako

Arkas odparł już srogo i groźnie: -Więc wy pachłokowie checia zatakowąc szlachte? Synow dwóch meżnych!!! W tym momecie wszyscy się troche zawachali...

Sigmar

Sigmar spojrzal na tego jednego wybijajacego sie ze wszystkich modlac sie w duchu aby nie zapomniec przykazan paladyna co raz trudniej mogl wytrzymac czul od niego tak zlowroga moc tak nikczemna magie ze nie wiedzial co robic sprobowal raz jeszcze:

- Cofnijcie sie parobki nie wystawiajcie naszej cierpliwosci na probe czarcie pomioty cofnac sie zanim nabije Was na moja halabarde!!! Cofnac sie mowie!!!

Khhagrenaxx

Tashlara dopiero teraz zauważyła, że w miarę jak trwała rozmowa ręka chłopa, który trzymał cep szarzała, zieleniała, jakby zrastała się z bronia...Sinozielona barwa rozlewała się pomału po jego ciele... Trzeba coś zrobić, albo bić albo uciekać...Nic dobrego z tego nie wyjdzie...Co też wyprawiaja ci palladyni?. Mówiła do siebie, przy czym jej głos zupełnie był zagłuszany...Zauważyła, ze słońce skryło się za chmurami...Krzyknęła próbujac przebić się do Churchillka Ściagnij płaszcz!!! - miała nadzieję, że te resztski promieni, które przedzieraja się przez chmury, odbiwszy się od zbroi rycerza przyniosa jakiś efekt.[/i]

Drako

Arkas zafrasowany tom sytuacja powtórzyj jeszcze raz: -Uciekać albo doniose że niejesescie w polu Sir Baltrenowi Gartqalowi! iecie dobrze że na ubach i chłoscie se niesknczy! Ci cłopi 2 odsuneli sie calkowicie, jednak resta dalej pąlala chęciom walki...

Sigmar

Sigmar zauwazajac ze jego slowa to marna gadanina zaszarzowal na chlopa z cepem. Nie wytrzymal...

- ZA BLEKIT!!!! - wykrzyknal i zadal serie ciosow

Reszta chlopow zaskoczona naglym atakiem nie wiedzial co ma robic

- Bracia bijcie sie!!! Walczcie to czrcie pomioty taka nasza rola my paladyni musimy ich zabic nie ma litosci!!!! - zagrzmnial Sigmar od ktorego zdalo czuc sie wielkie i przyjemne cieplo...

churchillek

Krasnolud zeszkoczył z konia i zerwał z siebie płaszcz ... Ku zdziwieniu wszystkich ostatnie promyki słońca odbiły się od złotej zbroi po czym uderzyły w chłopów którzy robili się coraz bardziej szaro-zieloni ... Po chwili wygląd ich zaczął wracać do normy ...
- Ki diabeł krzyknął Churchillek ...
- Skąd wiedziałaś ... wykrzyczał do Tashlary
- Sigmarze spójrz - wykrzyczał niestety kilku z nich już leżało martwych ... z ciał został tylko popiół ...
Po kilku chwilach słońce znowu ukazało się na błękitnym niebie oświetlając chlopów swym blaskiem. Krasnolud założył spowrotem płaszcz mruknął coś pod nosem i z ogromnym zdziwnieniem spojrzał na wieśniaków którzy niczego sobie stali i parzeli na siebie ... jak by nie wiedzieli co sie stało ...
Sigmarze spójrz wykrzyczał ...

Sigmar

Sigmar trzymajac swa halabarde nad glowa w ostatniej chwili przestal bic chlopa wlasnie mial zadac ostateczny cios kiedy chlop znowu zaczl normalnie wygladac...

- Uff.. - odsapnal - dzieki Blekitowi - dodal

- Churchillku znakomicie juz myslalem ze bede musial go zabic.. - zwrocil sie do krasnoluda i usmiechnal sie od niego

- Niestety kilu juz oberwalo... Psia kosc - powiedzial Sigmar ale wykonywal tylko swoj obowiazek i nie mogl miec do siebie zalu...