Nieznane Zagrożenia

Marduk

Fayl zobaczył swoich przyjacieli i już chciał krzyczeć że ich odnalazł ale zobaczył że idzie z nimi król.
Po słowach paladyna Fayl zupełnie nie wiedział o co chodzi.

- Tzn że mam go nie bić ? - Pomyślał.

Gnom usiadł "po turecku" na dywanie i czekał na mowę króla

Olath Velve

Widząc Fayla siadającego na podłodze Olath pomyślał *Z jego głową na pewno nie jest jak dawniej* i na głos powiedział. Fayl, może wolisz usiąść na krześle? Król zapewne się ucieszy iż doceniasz jego gościnność.

Marduk

Gnom spojrzal na Olatha i go posluchal.
Usiadl na te krzeslo gdzie zwykle chyba krol siadal.

- Mozemy kontynuować??

Świat

- Przybyliście tu ze wschodu, tym kierunku udał sie nasz wysłannik który zaginął. Każdy z was jest zbrojnym więc wnioskuje iż jest tam twierdza.

Olath skinął nieznacznie głową i słuchał dalej.

- Czy ta Twierdza jest przygotowana do obrony?

(nie bić mi króla, zaraz ruszycie do domu)

Marduk

Fayl momentalnie wstał

- Noooo słuchej mości królu, mnie się wydaje że jest dobrze przygotowana, no chyba że gdzieś po krzaczorach nasi woje chędożą dziewki hehe...

Gnom spojrzał na twarz Darkmena którą zakrył rękoma.

- Eee... tzn... a czemu ma być przygotowana? Coś nas zaatakuje ?

Darkmen

Jurand poirytowany patrzył jak Fayl wtrąca się do rozmowy nie dając Olathowi dojść do słowa. Mógłby się nie odzywać - pomyślał - bo nigdy stąd nie wyjdziemy... Słysząc dalszą część wypowiedzi Fayla zakrył rękoma twarz i spoglądał na Fayla spomiędzy lekko rozchylonych palców. Odniósł nieodparte wrażenie że Fayl bierze go za kogoś innego - sam nie wiedział skąd taka myśl go naszła...

Świat

- To jest gotowa do obrony czy nie. - w głosie króla było słychać irytacje wynikającą zadało się raczej ze zmęczenia niż braku szacunku jednego z obecnych na sali. Wtem do sali tronowe wnoszą ciało skatowane przez straże, ciało w Błękitnym płaszczy i ze znajomymi insygniami (Artur).

- Żyw dla tego ze od was zda się jest i dowódca zabronił dobić, ubił naszego i 2 zranił. - rzekł jeden z mrocznych po czym czekał na rozkazy króla.

Król spojrzał na Olatha - Znasz go?

Olath Velve

Twierdza nasza jest strzeżona, choć byłaby lepiej gdybyśmy i my w niej byli. Wartość obronna zależy od rodzaju zagrożenia. Co do Artura, to owszem znam go. Jest jednym z nas, choć wciąż się z boku trzymał, jakieś swoje sprawy wciąż załatwiał. Jeśli twierdzisz, że walczył z waszymi to widocznie miał powód. Fayl nie wdawał się w żadne walki a jednak wygląda jakby w jakiejś ucierpiał, a dokładnie jego głowa i duma ucierpiały. Czy możesz wyjaśnić powody, dla których jeden z naszych braci był zmuszony walczyć z twoimi wojownikami?

Spider4

Artu zaczął się nagle krztusić po czym splunął krwią pozbywając się przy tym jednego zęba. Powoli i w bólu otworzył oczy próbując skupić wzrok. - Lubiłem go... - skomentował wyplutego zęba poczym uśmiechnął się dziwnie, szczerze - A może tylko szalenie. - Ty po lewej... zacznij się modlić. Ty po prawej... ciebie tylko obezwładnię. - widać było, że mówienie sprawia mu ból. Pewnie dlatego też nie próbował spojrzeć gdzie indziej niż na wypluty wcześniej wzrok. Nie miał nawet tyle siły aby rozeznać się gdzie go zatargano.

Marduk

- Ooo cześć Arturze.
- No właśnie, dostałem od któregoś z was tak mocno w banie że mam chybą wstrząs mózgu kurde...

Olath Velve

Olath kontynuował:
Jako twoi goście królu, oraz wdzięczni tobie, twoi dłużnicy, nie nosimy się z zamiarem wszczynania walk z tobą, lub twoimi ludźmi. Ale jesteśmy zbroją i dumną organizacją, szeroko znaną w Lotharis. I nikt z nas, nie pozwoli sobą pomiatać lub dać się wykorzystywać. Dziękujemy za twoją pomoc i gościnę, ale zamierzamy opuścić twoje włości niezwłocznie i powrócić do naszego domu. Więc jeśli mogę coś przekazać naszej Mistrzyni od ciebie królu, lub tobie pomóc, w miarę naszych wyczerpujących się możliwości, pozwalając puścić w niepamięć zaistniałe różnice interesów, to jestem teraz do twych usług.
To mówiąc skłonił się nisko zginając się wpół, niepozornym ruchem ręki sprawdzając zapięcie pasów z bronią. Tak na wszelki wypadek.

Świat

- W stronę z której przybyliście podąża armia ponad 2.000 orków maja ze sobą trolle i przewodzi nimi moja zbuntowana córka Ariana.jesli pozwolisz nam się udać i osiedlić w twierdzy chętnie udamy się z wami do waszego domu i u waszego boku będziemy go strzec.

Olath Velve

Zupełnie zaskoczony Olath przez chwilę się namyślał:
Zgodę musi wydać nie kto inny jak tylko Mistrzyni Błękitnej Gildii. Ona jest najwyższą władzą w Gaju Motyli. Jak daleko jest ta armia? Jak daleko Azyl leży od Gaju Motyli?

Spider4

Nie zwracając uwagi na całą rozmowę Artur powoli wstał łapiąc niepewnie azymut. Przetarł rękawem zakrwawione usta i uśmiechnął się znowu w ten swój dziwny obłąkańczy sposób. - Czyli was też obdartuchy złapały? - splunął krwią po czym roztarł plwocinę pod swym butem. - A mówiono, że w tych okolicach nie ma złodziei.

Darkmen

Jurand nawet nie starał się ukryć swojego zaskoczenia...

Chcesz nam powiedzieć że tymi stworami przewodzi twoja córka?? I wybacz moją bezpośredniość ale skąd mamy pewność że nie jesteś z nią w zmowie a ratując nas chciałeś tylko zyskać nasze zaufanie byśmy wprowadzili Ciebie i twe wojska do naszej twierdzy??

Jurand wyrzuciwszy z siebie te słowa ochłonął, zastanowił sie jeszcze chiwle i zapytał..

Wybacz że się trochę uniosłem, ale sam przyznasz że zachowanie Twoich ludzi nie napawa optymizmem. Zaatakowali Artura, ogłuszyli Fayla, a z tego co sobie przypominam prawdopodobnie mnie też gdyż bestia mnie nie dosięgła a jednak ktoś dał mi po łbie. Skoro mielibyśmy Ci zaufać to o jakiej liczbie wojowników mających do nas dołączyć mówimy?